Powierzchnia terenów zielonych we Wrześni wynosi 72 ha tj. zaledwie 5,7 % powierzchni miasta.
W ich skład wchodzą :
Najstarszym parkiem we Wrześni jest Park im. Dzieci Wrzesińskich znajdujący się w południowej części miasta. Park ten założony został przez ostatnich właścicieli Wrześni tj. Ponińskich, jako otoczenie dla budowanego pałacu. Po II wojnie światowej obszar ten stracił swój pierwotny charakter, a projekt jego przebudowy powstał dopiero w 1970 r., kiedy to wypielęgnowano zieleń, wytyczono alejki i zbudowano amfiteatr. Obecnie w parku na glebach piaszczysto - gliniastych rosną drzewa iglaste : świerk, żywotnik, wejmutka oraz liściaste : lipa drobnolistna, wiąz pospolity, kasztanowiec zwyczajny, wierzba biała, topola, klon i platan. Ogółem można tu znaleźć 43 gatunki drzew i 28 gatunków krzewów. W parku znajdują się cztery naturalne stawy, które urozmaicają krajobraz i są siedliskiem wielu ptaków.
Park im. J. Piłsudskiego powstał na terenie łąk nad Wrześnicą po jej prawym (zachodnim brzegu). Park w obecnych granicach istniał już w połowie XIX w., co wynika z mapy kartograficznej z 1860 r. Prawdopodobnie więc park ten został założony przez ówczesnych włacicieli Wrześni dla ozdobienia wjazdu do miasta od strony Poznania. W latach 1925 - 27 park został przebudowany według projektu sporządzonego przez Zarząd Zieleni miasta Poznania, choć zasadniczy trzon dawnego układu został zachowany. Szata roślinna parku jest dość zróżnicowana. Drzewa reprezentowane są przez 43 gatunki, a krzewy przez 21 gatunków, przy czym dominują tu : olsza czarna i topola czarna oraz dęby, klony, platany i orzechy czarne. W centralnej części parku znajduje się malowniczo położony niewielki staw, tzw. oczko wodne. Ze względu na zachowany układ architektoniczny z czasów założenia tego parku został on wpisany do rejestru zabytków Wielkopolski, podobnie jak Park im. Dzieci Wrzesińskich.